W związku z ustaniem zatrudnienia pracodawca jest zobowiązany wydać pracownikowi świadectwo pracy. Ma ono istotne znaczenie dla późniejszego ustalenia stażu pracy danej osoby, przysługujących jej uprawnień ze stosunku pracy oraz okresu ubezpieczenia. W świadectwie pracy zamieszcza się m.in. dane o przypadających w okresie zatrudnienia okresach nieskładkowych, dodatkowych uprawnieniach oraz informacje uzupełniające.

Niektóre dane w świadectwie

W świadectwie pracy zamieszcza się informacje niezbędne do ustalenia uprawnień pracowniczych i uprawnień z ubezpieczenia społecznego (art. 97 K.p.). Szczegółowy zakres informacji, jakie powinny być wykazane w świadectwie pracy, określa § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej w sprawie świadectwa pracy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1862).

Przy wypełnianiu świadectwa pracy pomocne mogą się okazać zamieszczone na końcu formularza świadectwa objaśnienia co do sposobu wypełniania niektórych ustępów świadectwa, zatytułowane „Sposób wypełniania świadectwa pracy”, dalej zwane objaśnieniem.

Okresy nieskładkowe, w tym choroba

W świadectwie pracy wydawanym pracownikowi w związku z ustaniem zatrudnienia zamieszcza się m.in. informacje dotyczące okresów nieskładkowych przypadających w całym okresie zatrudnienia objętym świadectwem. Przy ustalaniu tych okresów należy kierować się art. 7 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 504). Do często spotykanych okresów nieskładkowych należą okresy pobierania:

• wynagrodzenia chorobowego,
• zasiłków z ubezpieczenia społecznego: chorobowego lub opiekuńczego,
• świadczenia rehabilitacyjnego.

Ze wzoru świadectwa pracy wynika, że w ustępie 6 pkt 8 świadectwa pracy podaje się informacje dotyczące liczby dni, za które pracownik otrzymał wynagrodzenie chorobowe, ale wyłącznie w roku kalendarzowym, w którym ustał stosunek pracy. Natomiast w ust. 6 pkt 13 świadectwa pracy wykazuje się przypadające w okresie całego zatrudnienia okresy nieskładkowe. Okres niezdolności do pracy przypadający w roku ustania zatrudnienia, za który pracownik otrzymał wynagrodzenie chorobowe, należy wskazać dwukrotnie w świadectwie pracy, w ustępie:

• 6 pkt 8 (ograniczony do liczby dni, za które pracownik otrzymał wynagrodzenie chorobowe w roku rozwiązania umowy o pracę),
• 6 pkt 13 jako okres nieskładkowy, z wyszczególnieniem czasu jego trwania.

Pozostałe okresy nieskładkowe, w tym absencje chorobowe z lat wcześniejszych, wykazuje się tylko w ustępie 6 pkt 13. Dodatkowo, w ust. 6 pkt 9 świadectwa pracy, wykazuje się dni, za które pracownikowi nie przysługiwało wynagrodzenie chorobowe, przypadające w okresie od 1 stycznia do 31 grudnia 2003 r., zgodnie z art. 92 § 1¹ K.p., obowiązującym w tym okresie.

Należy zwrócić uwagę na kwestie wykazywania okresu urlopu wychowawczego jako okresu nieskładkowego. Urlop ten od 1 stycznia 1999 r. jest okresem składkowym. Jeżeli więc przypadł na okres po 31 grudnia 1998 r., nie należy go wykazywać jako okresu nieskładkowego.

Dane o dodatkowych uprawnieniach

W świadectwie pracy informuje się o wykorzystaniu przez pracownika dodatkowego urlopu albo innych uprawnień, jeżeli ma to wpływ na uprawnienia pracownicze u kolejnego pracodawcy. Chodzi tu o takie uprawnienia pracownicze, które mają charakter jednorazowy i nie powinny być ponownie przyznane/wykorzystane w kolejnym zatrudnieniu. Do takich uprawnień należy m.in. odprawa emerytalno-rentowa, o której mowa w art. 92¹ K.p., czy odprawa dla pracownika powołanego do Wojskowej Obrony Terytorialnej. W ust. 6 pkt 12 wykazuje się również wykorzystanie dodatkowych urlopów, m.in. z tytułu niepełnosprawności.

W ust. 8 świadectwa pracy dopuszczono możliwość podania przez pracodawcę informacji uzupełniających. Ich zakres, wskazany w objaśnieniu, obejmuje informacje o:

• należnościach ze stosunku pracy uznanych przez pracodawcę i niewypłaconych pracownikowi do dnia ustania zatrudnienia z powodu braku środków finansowych,
• wysokości i składnikach wynagrodzenia oraz uzyskanych kwalifikacjach,
• prawomocnym orzeczeniu sądu pracy o przywróceniu pracownika do pracy lub przyznaniu mu odszkodowania, w przypadku określonym w § 7 ust. 3 rozporządzenia w sprawie świadectwa pracy, tj. niezgodnego z przepisami prawa wypowiedzenia umowy o pracę lub jej rozwiązania bez wypowiedzenia.

Wszystkie informacje, oprócz pierwszej z wymienionych powyżej, pracodawca podaje na żądanie pracownika.

Podstawa prawna

Ustawa z dnia 26.06.1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2022 r. poz. 1510)

autor: Agata Barczewska
Gazeta Podatkowa nr 62 (1937) z dnia 2022-08-04

GOFIN poleca praktyczny serwis internetowy www.KodeksPracy.pl