Fakturą jest dokument zarówno w formie papierowej, jak i elektronicznej, zawierający dane wymagane ustawą o VAT oraz przepisami wydanymi na jej podstawie. Natomiast faktura elektroniczna to faktura w formie elektronicznej wystawiona i otrzymana w dowolnym formacie elektronicznym. Tak więc mówiąc o fakturze można mieć na myśli nie tylko dokument wystawiony w formie papierowej.
Przesyłanie e-faktur
Faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży. Wynika to z art. 106g ustawy o VAT. W ust. 3 tego artykułu wskazano, iż w przypadku faktur przesyłanych w formie elektronicznej:
1) podatnik dokonujący sprzedaży lub upoważniona przez niego do wystawiania faktur osoba trzecia przesyła je lub udostępnia nabywcy,
2) nabywca, o którym mowa w art. 106d ust. 1 (tj. wystawiający faktury w imieniu i na rzecz sprzedawcy), przesyła je lub udostępnia podatnikowi, który upoważnił go do wystawiania faktur, z uwzględnieniem zasad wynikających z procedury zatwierdzania faktur przez podatnika dokonującego sprzedaży,
3) nabywca, o którym mowa w art. 106k ust. 1 (tj. wystawiający notę korygującą), przesyła je lub udostępnia wystawcy faktury,
4) podmiot, o którym mowa w art. 106c, przesyła je lub udostępnia nabywcy i dłużnikowi
– zachowując je jednocześnie w swojej dokumentacji.
Kontrole biznesowe
W art. 106m ust. 1 ustawy o VAT wskazano, że podatnik określa sposób zapewnienia autentyczności pochodzenia, integralności treści i czytelności faktury. Pod pojęciem autentyczności pochodzenia rozumie się pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy albo wystawcy faktury. Natomiast przez integralność treści faktury rozumie się to, że w fakturze nie zmieniono danych, które powinna ona zawierać.
Autentyczność pochodzenia, integralność treści oraz czytelność faktury można zapewnić za pomocą dowolnych kontroli biznesowych, które ustalają wiarygodną ścieżkę audytu między fakturą a dostawą towarów lub świadczeniem usług.
Jak wyjaśnił Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 6 maja 2015 r., nr IBPP3/4512-126/15/KG, pojęcie „kontrole biznesowe” należy rozumieć jako proces, za pośrednictwem którego podatnik tworzy, wdraża oraz aktualizuje dostateczny poziom pewności co do tożsamości dostawcy lub usługodawcy albo wystawcy faktury (autentyczność pochodzenia), w zakresie tego, że nie zmieniono danych dotyczących podatku VAT (integralność treści) oraz w zakresie czytelności faktury od momentu wystawienia faktury aż do końca okresu przechowywania. Kontrola biznesowa powinna dawać pewną ścieżkę kontrolną, dzięki której można powiązać fakturę ze stanowiącą podstawę jej wystawienia dostawą bądź usługą.
Zdaniem organu podatkowego kontrole biznesowe powinny być odpowiednie do wielkości, działalności i rodzaju podatnika oraz powinny uwzględniać ilość i wartość transakcji, jak również ilość i rodzaj dostawców lub usługodawców oraz nabywców lub usługobiorców. W stosownych przypadkach uwzględnione powinny być także inne czynniki. Przykładem kontroli biznesowej jest posiadanie dokumentów uzupełniających, takich jak zamówienie, umowa, dokument transportowy czy wezwanie do zapłaty, które będą towarzyszyły zaistniałym transakcjom handlowym.
Z kolei pojęcie „wiarygodna ścieżka audytu”, oznacza zdaniem organu podatkowego, że związek pomiędzy dokumentami uzupełniającymi oraz realizowanymi transakcjami jest łatwy do prześledzenia (dzięki posiadaniu dostatecznych danych dla powiązania dokumentów), zgodny z ustalonymi w przedsiębiorstwie procedurami oraz odzwierciedla procesy, które faktycznie miały miejsce. Ścieżka audytu dla celów VAT powinna zapewnić możliwy do skontrolowania związek pomiędzy fakturą a dostawą towarów lub świadczeniem usług tak, aby umożliwić sprawdzenie, czy faktura odzwierciedla fakt, że dostawa towarów lub świadczenie usług miało miejsce. Przy czym środki, przy wykorzystaniu których podatnik może wykazać powyższy związek, pozostawia się uznaniu podatnika.
Poza wykorzystaniem kontroli biznesowych, autentyczność pochodzenia i integralność treści faktury elektronicznej są zachowane, w szczególności, w przypadku wykorzystania:
- bezpiecznego podpisu elektronicznego w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy o podpisie elektronicznym (Dz. U. z 2013 r. poz. 262), weryfikowanego za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu, lub
- elektronicznej wymiany danych (EDI) zgodnie z umową w sprawie europejskiego modelu wymiany danych elektronicznych, jeżeli zawarta umowa dotycząca tej wymiany przewiduje stosowanie procedur gwarantujących autentyczność pochodzenia faktury i integralność jej danych.
Podkreślić należy, że w przypadku e-faktur ustawa o VAT nie zawiera wymogu stosowania bezpiecznego podpisu elektronicznego lub elektronicznej wymiany (EDI). Takie metody zapewnienia integralności i autentyczności pochodzenia faktury są wymienione w ustawie o VAT tylko przykładowo. Oznacza to, że w praktyce podatnik może stosować inne, dowolne środki zapewnienia ich integralności i autentyczności.
Akceptacja e-faktur
Z art. 106n ust. 1 ustawy o VAT wynika, że stosowanie faktur elektronicznych wymaga akceptacji odbiorcy faktury. Jednak w przypadku przesyłania lub udostępniania temu samemu odbiorcy jednocześnie więcej niż jednej faktury elektronicznej dane wspólne dla poszczególnych faktur mogą zostać podane tylko raz, o ile dla każdej faktury są dostępne wszystkie te dane. Przy czym należy podkreślić, że przepisy ustawy o VAT nie wskazują czy akceptacji tej należy dokonać w formie pisemnej. Sprzedawca może więc na zasadzie domniemania zgody kontrahenta wysyłać mu e-faktury dopóty, dopóki kontrahent nie wyrazi sprzeciwu w tej sprawie. Wystarczającym dla uznania akceptacji nabywcy otrzymywania e-faktur jest opłacenie należności wynikającej z e-faktury.
Przechowywanie e-faktur
Podatnicy VAT są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty, w szczególności faktury, związane z tym rozliczeniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego (art. 112 ustawy o VAT). Podatnicy przechowują wystawione, jak i otrzymane faktury, w podziale na okresy rozliczeniowe, w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia lub otrzymania do czasu upływu przedawnienia zobowiązania podatkowego.
Podatnicy posiadający siedzibę działalności gospodarczej w Polsce są obowiązani do przechowywania faktur na terytorium kraju. Przy czym warunek ten nie musi być spełniony, jeżeli faktury są przechowywane poza Polską w formie elektronicznej, w sposób umożliwiający organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej, za pomocą środków elektronicznych, dostęp on-line do tych faktur.
Jak stwierdził organ podatkowy we wcześniej przywołanej interpretacji, podatnik może zeskanować faktury otrzymywane i wystawiane w formie papierowej i archiwizować je w postaci elektronicznej przy jednoczesnym zniszczeniu ich wersji papierowej.
|
„(…) faktury otrzymane drogą elektroniczną: mailem w formacie PDF lub JPG bądź pobrane z serwera kontrahenta, a następnie drukowane i przechowywane w wersji papierowej, będą uprawniały (…) do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z tych faktur”. Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14 maja 2014 r., nr IPPP1/443-468/14-2/AW |
Podstawa prawna
Ustawa z dnia 11.03.2004 r. o VAT (Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 ze zm.)
autor: Aleksandra Węgielska
Gazeta Podatkowa nr 48 (1193) z dnia 2015-06-15
GOFIN poleca praktyczny serwis internetowy www.UmowyoPrace.pl
Świetnie wypisane podstawy działania z fakturami elektronicznymi. Dobrze czyta się tak solidnie przygotowane artykuły. Osobiście korzystam z programu, który podpowiada mi po drodze jak wypełnić fakturę, więc się zbytnio nie martwię o pomyłki, tym niemniej więcej wiedzy nigdy nie jest czymś złym :).
http://cenabiznesu.pl/-jak-wystawic-fakture-elektroniczna/0/0/50da3df4cd84f48cb58940ff1c4f13bb – tu jest jeszcze fajny artykuł, polecam wszystkim zainteresowanym