Gazeta PodatkowaDokumentem potwierdzającym fakt dokonania sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, gdy sprzedawca zobowiązany jest do ewidencjonowania sprzedaży w kasie rejestrującej, jest paragon fiskalny. W praktyce zdarzają się sytuacje, kiedy podatnik jest zmuszony do korekty sprzedaży, np. w związku z popełnionym błędem czy zwrotem towaru. W takim przypadku przepisy zobowiązują podatnika do prowadzenia ewidencji korekt.

Zwrot towaru

Zasady korygowania sprzedaży w przypadku zwrotów towarów czy uznanych reklamacji prawodawca wskazał w § 3 ust. 4 rozporządzenia w sprawie kas. Jak wynika z tego przepisu, ewidencja zwrotów towarów i uznanych reklamacji towarów i usług, które skutkują zwrotem całości lub części należności (zapłaty) z tytułu sprzedaży powinna zawierać:

1) datę sprzedaży,

2) nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację i ewentualnie opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy,

3) termin dokonania zwrotu towaru lub reklamacji towaru bądź usługi,

4) wartość brutto zwracanego towaru lub wartość brutto towaru (usługi) będących przedmiotem reklamacji oraz wartość podatku należnego – w przypadku zwrotu całości należności z tytułu sprzedaży,

5) zwracaną kwotę (brutto) oraz odpowiadającą jej wartość podatku należnego – w przypadku zwrotu części należności z tytułu sprzedaży,

6) dokument potwierdzający dokonanie sprzedaży,

7) protokół przyjęcia zwrotu towaru lub reklamacji towaru (usługi) podpisany przez sprzedawcę i nabywcę.

Zatem, podatnik ewidencjonujący obroty przy pomocy kasy fiskalnej, w przypadku zwrotu towaru, który skutkuje zwrotem całości lub części należności z tytułu sprzedaży, powinien prowadzić ewidencję zwrotów towarów i uznanych reklamacji.

Z ewidencji tej musi dokładnie wynikać kwota korekty sprzedaży i podatku należnego przypisana do konkretnego paragonu.


Przykładowe wzory ewidencji dostępne są w serwisie www.druki.gofin.pl, w dziale podatek VAT.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 26 marca 2014 r., nr IPPP2/443-46/14-4/KBr, wyjaśnił, że z uwagi na to, iż kasa rejestrująca nie pozwala na korektę danych zapisanych w pamięci fiskalnej (tj. po wydrukowaniu paragonu), to korekta taka powinna być dokonywana za pomocą innych urządzeń księgowych. W takim przypadku należy prowadzić tzw. ewidencję korekt, z której musi dokładnie wynikać kwota korekty sprzedaży i podatku należnego przypisana do konkretnego paragonu. Ewidencja taka nie ma określonego wzoru, ale wskazane jest, aby zawierała co najmniej dane niezbędne do ustalenia przyczyn zaistniałej korekty, a zapisy w niej widniejące pozwalały na określenie prawidłowej kwoty obrotu i podatku należnego (kwoty zapłaty).

Dodatkowo organ interpretujący wyjaśnił, że dowodzenie zaistnienia błędu, będącego podstawą dokonania korekty, na podstawie innych dokumentów aniżeli oryginał paragonu fiskalnego, nie stoi w sprzeczności z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa podatkowego. W tym przypadku ciężar dowodu znajduje się po stronie podatnika, który w prowadzonej przez siebie dokumentacji powinien posiadać dowody potwierdzające stan rzeczywisty i w sposób niebudzący wątpliwości wykazać fakt pomyłki w ewidencji prowadzonej przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W omawianej kwestii stanowisko zajął też Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 2 listopada 2015 r., nr ILPP2/4512-1-554/15-5/MR. Wskazał, że w sytuacji, kiedy podatnik nie dysponuje oryginałem paragonu, ponieważ on np. zaginie, ulegnie zniszczeniu, zostanie wydany klientowi, z którym po transakcji sprzedaży nie ma ponownego kontaktu – może skorygować obrót z tytułu sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy fiskalnej. Jest to możliwe przy założeniu, że podstawą prawidłowego sporządzenia rozliczenia jest rzeczywisty przebieg transakcji gospodarczej, udokumentowany rzetelnymi dowodami i wynika z zapisów zawartych w prowadzonych urządzeniach księgowych.

Korekta w związku z popełnionym błędem

Zasady dokonywania korekty obrotu zarejestrowanego w kasie fiskalnej, w związku z popełnieniem oczywistych pomyłek, zostały wymienione w § 3 ust. 5 rozporządzenia w sprawie kas. Jak wynika z tego przepisu, w przypadku wystąpienia oczywistej pomyłki w ewidencji podatnik dokonuje niezwłocznej jej korekty poprzez ujęcie w odrębnej ewidencji:

  • błędnie zaewidencjonowanej sprzedaży (wartość sprzedaży brutto i wartość podatku należnego),
  • krótkiego opisu przyczyny i okoliczności popełnienia pomyłki oraz dołączenie oryginału paragonu fiskalnego dokumentującego sprzedaż, przy której nastąpiła oczywista pomyłka.

Ponadto podatnik zobowiązany jest ponownie zaewidencjonować sprzedaż przy zastosowaniu kasy, z tym że już w prawidłowej wysokości (§ 3 ust. 6 omawianego rozporządzenia).

Korekta błędnej stawki VAT

W praktyce zdarzają się także sytuacje, kiedy to podatnik w kasie fiskalnej zaewidencjonował sprzedaż towaru czy usługi z błędną stawką VAT (np. 23% zamiast 8%). W związku z tym powstaje problem jak w takim przypadku skorygować sprzedaż towaru. Organy podatkowe uznają, że w sytuacji, gdy podatnik zaewidencjonował sprzedaż w kasie fiskalnej z zawyżoną stawką VAT (udokumentowaną paragonem), korekta VAT nie może być dokonana. Twierdzą bowiem, że ciężar podatku VAT z tytułu dokonanej sprzedaży został przeniesiony na ostatecznych konsumentów (osoby fizyczne). Zwrot zapłaconego podatku VAT na rzecz podatnika, który nie poniósł ekonomicznego ciężaru tego podatku, oznaczałby nieuzasadnione przysporzenie podatnika ze strony Skarbu Państwa. Ich zdaniem, jeśli podatnik nie zamierza zwracać nienależnie pobranego podatku nabywcom, to nie może też skorygować zawyżonej stawki VAT.

Tak uznał przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 27 listopada 2015 r., nr IPTPP1/4512-546/15-2/RG. Wyjaśnił, że nienależnie naliczona kwota podatku VAT bezsprzecznie należy się temu, kto wartość tę utracił, a zatem tej osobie, która faktycznie poniosła ekonomiczny ciężar podatku. W rozstrzyganej sprawie byli to klienci nabywający karty wstępu (w postaci m.in. karnetów, wejść jednorazowych oraz biletów wstępu) uprawniające do korzystania z obiektu. Natomiast z opisu sprawy nie wynikało, aby sprzedawca dokonał lub zamierzał dokonać zwrotu klientom różnicy kwoty podatku. W związku z powyższym organ uznał, że w odniesieniu do osób, którym nie wystawiono faktur, w okolicznościach braku zwrotu im różnicy kwoty podatku VAT sprzedawca nie ma prawa do skorygowania w deklaracji kwoty podatku należnego poprzez wykazanie stawki 8% dla sprzedaży kart wstępu zamiast stawki 23%.

Podobne stanowisko zaprezentował także Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 3 lipca 2015 r., nr IBPP2/4512-297/15/JJ.

Przykład

Sprzedawca w lutym 2016 r. błędnie zaewidencjonował sprzedaż jednego z towarów: zaewidencjonowano sprzedaż o wartości brutto 1.230 zł i podatek należny 230 zł, zamiast kwoty brutto 123 zł i kwoty VAT 23 zł. Spowodowało to zawyżenie obrotu.

Popełniony błąd podatnik ujął w ewidencji pomyłek za luty 2016 r. oraz zarejestrował sprzedaż w kasie w prawidłowej wysokości.

Podstawa prawna

Ustawa z dnia 11.03.2004 r. o VAT (Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 ze zm.)

Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 14.03.2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. poz. 363)

autor: Aleksandra Węgielska
Gazeta Podatkowa nr 22 (1272) z dnia 2016-03-17

PIT i CIT – przegląd najnowszych interpretacji podatkowych. Wszystko na ten temat w poradniku na GOFIN.pl

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>