Odwołanie od decyzji wydanej przez urząd skarbowy trzeba wnieść w ciągu dwóch tygodni od dnia doręczenia jej podatnikowi lub jego pełnomocnikowi. W przeciwnym razie można stracić szansę na weryfikację rozstrzygnięcia. Niedotrzymany termin podlega przywróceniu tylko wtedy, gdy wykaże się, że spóźnienie było niezawinione.

Zasady liczenia

Podatnik ma prawo odwołać się od decyzji urzędu skarbowego do dyrektora izby administracji skarbowej.

Odwołanie należy wnieść – za pośrednictwem urzędu skarbowego – w ciągu 14 dni od dnia doręczenia decyzji. Termin ten zaczyna biec następnego dnia po dniu doręczenia. Upływa ostatniego z wyznaczonej liczby dni o północy. Uwzględnia się dni robocze i wolne od pracy. Jeżeli ostatni dzień terminu wypada w sobotę, niedzielę lub święto będące dniem ustawowo wolnym od pracy, przesuwa się on na następny dzień po dniu lub dniach wolnych. Odwołanie można w takim przypadku złożyć jeszcze pierwszego dnia po przerwie weekendowej lub świątecznej (przykład 1).

Dnia doręczenia decyzji nie należy utożsamiać wyłącznie z momentem faktycznego (fizycznego) jej otrzymania. Podatnik może nie dostać pisma, a mimo to uznaje się je za skutecznie doręczone.

Data doręczenia

Decyzja skierowana do osoby fizycznej może być jej doręczana „do rąk własnych” w miejscu zamieszkania albo pod adresem do doręczeń w kraju, miejscu zatrudnienia lub prowadzenia działalności, siedzibie organu podatkowego, a w ostateczności – w każdym miejscu, gdzie się ją zastanie. Przesyłkę dla adresata nieobecnego w mieszkaniu można zostawić pełnoletniemu domownikowi, a gdyby go nie było albo odmówił przyjęcia pisma – sąsiadowi, zarządcy domu lub dozorcy (przykład 2). Osobom prawnym oraz jednostkom organizacyjnym niemającym osobowości prawnej decyzje doręcza się w lokalu ich siedziby lub w miejscu prowadzenia działalności. Przyjmuje je osoba upoważniona do odbioru korespondencji lub prokurent. W razie niemożności przekazania pisma w siedzibie firmy dopuszczalne jest pozostawienie przesyłki u zarządcy budynku lub dozorcy. Jeżeli podatnika w sprawie reprezentuje pełnomocnik, to jemu doręcza się decyzję pod adresem wskazanym w pełnomocnictwie. Dzień doręczenia mu decyzji otwiera bieg terminu do wniesienia odwołania.

Pismo, którego nie uda się doręczyć właściwej osobie, trafia na 14 dni do placówki pocztowej – jeżeli próbował je dostarczyć operator pocztowy, albo do urzędu gminy (miasta) – gdy doręczycielem był pracownik organu podatkowego lub inna upoważniona osoba. Adresat jest dwukrotnie zawiadamiany o możliwości odebrania tam w tym czasie przesyłki. Pierwsze zawiadomienie następuje w dniu nieudanej próby doręczenia pisma. Powtórne awizo otrzymuje się w razie niepodjęcia przesyłki w terminie 7 dni od pozostawienia pierwszego zawiadomienia. Jeżeli decyzja nie zostanie odebrana w ciągu 14 dni od dnia zostawienia adresatowi pierwszego zawiadomienia, uznaje się ją za doręczoną z upływem ostatniego dnia tego okresu (przykład 3).

Organy podatkowe coraz częściej doręczają decyzje za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej. Odbywa się to poprzez wysłanie na adres elektroniczny adresata (zasadniczo na ePUAP) zawiadomienia z adresem elektronicznym, z którego można pobrać dokument, a także pouczeniem dotyczącym sposobu jego odbioru. To zawiadomienie można porównać do awizo stosowanego w usługach pocztowych. Dostęp do treści decyzji otrzymuje się dopiero po kliknięciu w podany link i podpisaniu urzędowego poświadczenia odbioru. W przypadku gdy pismo nie zostanie odebrane w ciągu 7 dni, licząc od dnia wysłania zawiadomienia, organ podatkowy przekazuje powtórne zawiadomienie. Nieodebrany dokument uważa się za doręczony po upływie 14 dni liczonych od dnia przesłania pierwszego zawiadomienia.

(Nie)zawiniona zwłoka

Niedotrzymany termin może zostać przywrócony. Muszą być jednak spełnione wymogi wskazane w art. 162 Ordynacji podatkowej.

Postępowanie w sprawie przywrócenia terminu prowadzone jest na wniosek zainteresowanego. Wraz z nim trzeba złożyć odwołanie od decyzji. Kluczowe znaczenie ma uprawdopodobnienie braku winy w uchybieniu terminu. Wnioskodawca powinien wykazać, że nie dotrzymał go wskutek zdarzenia niezależnego od jego woli, a jednocześnie przy dołożeniu największej staranności nie był w stanie przezwyciężyć powstałej przeszkody. Negatywnie oceniane są nie tylko działania zawinione, ale także te będące następstwem choćby lekkiego niedbalstwa. Okolicznościami świadczącymi na korzyść wnioskodawcy są problemy komunikacyjne, klęski żywiołowe, nagła choroba, która nie pozwoliła na wyręczenie się inną osobą itp. (por. wyrok NSA z dnia 28 lutego 2019 r., sygn. akt I FSK 475/17). Przesłanką przemawiającą za przywróceniem terminu nie są zaniedbania zawodowego pełnomocnika, np. doradcy podatkowego, który nie wywiązał się z obowiązku sporządzenia i wniesienia odwołania. Podatnik odpowiada za dobór osób, którymi posługuje się przy prowadzeniu swoich spraw, a przez to ponosi skutki ich działań. Od zawodowego pełnomocnika oczekuje się natomiast szczególnej dbałości o terminowość i prawidłowość w wykonywaniu czynności procesowych. Powinien on zabezpieczyć interesy swoich klientów na wypadek nagłych zdarzeń, np. wyjazdu, chociażby ustanawiając substytuta (por. wyrok NSA z dnia 8 maja 2019 r., sygn. akt II FSK 3442/17).

Podanie o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania od decyzji wydanej przez urząd skarbowy rozpatruje dyrektor izby administracji skarbowej. Postanowienie wydane przez niego w tej sprawie jest ostateczne. Nie przysługuje na nie zażalenie. Można natomiast zaskarżyć je do sądu administracyjnego.

Podstawa prawna

Ustawa z dnia 29.08.1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 ze zm.)

autor: Małgorzata Żujewska
Gazeta Podatkowa nr 103 (1665) z dnia 2019-12-27

Miejsce świadczenia w interpretacjach organów podatkowych. Wszystko na ten temat w poradniku na GOFIN.pl